5 lutego 2020 r.

Speaker:

Drodzy bracia i siostry, mówimy dzisiaj o pierwszym z ośmiu Błogosławieństw z Ewangelii wg św. Mateusza: „Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie” (5, 3). „Ubodzy” w potocznym rozumieniu, to ci, którzy mają niewiele, albo nie mają zupełnie środków do życia. Pan Jezus podkreśla jednak, że chodzi o „Ubogich w duchu”. O tych, którzy w życiu nie liczą na siebie, czują się bezradni, zagubieni duchowo, błagają Boga o litość, pomoc i ratunek. Nie troszczą się obsesyjnie o własne ego, stan posiadania, znaczenie, panowanie nad innymi, którzy potrafią przyznać się do porażek i słabości. Do nich należy Królestwo Niebiskie. Faktycznie króluje ten, kto potrafi miłować prawdziwe dobro bardziej od siebie. Ukazał nam to Pan Jezus, który uczynił to, czego nie czynią królowie ziemscy: pragnąc zbawić ludzi oddał za nich swe życie na Krzyżu. To jest prawdziwa potęga, prawdziwa wolność. Tej wolności służy ubóstwo wychwalane przez Błogosławieństwa. Tak powinniśmy je rozumieć, by być wolnymi i autentycznie miłować ludzi.

Santo Padre:

Saluto cordialmente i pellegrini polacchi. Come quei credenti, i “poveri in spirito” del Vangelo, confidate nella vostra vita non nel proprio intelletto, nelle proprie forze, non nei talenti e neanche nei beni posseduti. Contate invece nella sconfinata fiducia in Dio, nella sua potenza e nella sua misericordia. Senza di Lui tutti noi siamo soli, molto piccoli, smarriti e impotenti. Siate fedeli alla benedizione ricevuta dal Signore. Sia lodato Gesù Cristo.

Speaker:

Pozdrawiam serdecznie pielgrzymów polskich. Jako wierzący, ewangeliczni „ubodzy w duchu”, polegajcie w życiu nie na własnym rozumie, zdolnościach, sile, ani też na posiadanych dobrach. Pokładajcie natomiast bezgraniczną ufność w Bogu, w Jego potędze i miłosierdziu. Bez Niego wszyscy jesteśmy sami, bardzo mali, zagubieni i bezsilni. Bądźcie wierni błogosławieństwu otrzymanemu od Pana. Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus.